تا حالا به این چیزا فکر کردین؟
تا حالا هیچوقت به جای خالی آدما فکر کردین؟
دقت کردی وقتی کسی میره...
آدم چقد احساس غربت بهش دست میده!؟
شهر همون شهره..
خیابون همون خیابونه..
آدما همون آدمان...
همون آدما مِنهای یکی...
یکی که وقتی رفته تموم شهر رو غبار گرفته!
تو خیابون که میری حس میکنی آدما رو نمیشناسی..
حتی اونایی رو که حتی خیلی ساله میشناسی..
یه جور همه چی عوض میشه انگار اون جایی نرفته..
این تویی که رفتی یه جای دیگه..
انگار همه چی یه جور دیگه اس..
یه جوری که تو خودمونی ترین جمع هم میری غریبی...
اونجا نشستیا ولی اونجا نیستی..
انگار خودتم خودتو جا گذاشتی رفتی..
اصلا بعد از رفتن آدما..
آدم یه جور عجیب غریبه میشه..
مثلا یهو به خودت میایی میبینی همش تو خودتی..
به خودت میای میبینی ای بابا
انگار جدی جدی جاش خیلی کنارت خالیه...
کم کم میبینی جای لبخندتم رو لَــبِــت خالیه..
خوب که دقت میکنی میبینی خیلی چیزا سر جاش نیست...
از هوش و حواست گرفته تا برق شِـیطَـنَت توی چشمات...
یه جوری غریبی همیشه آرومی..
آروم که نه تو فکری، تو فکر جای خالیش..
اصلا به جای خالی آدما فکر کردین؟
خیلی غم انگیزه...😥